Ιδιαίτερα οι παλιότεροι χρήστες του Internet, αντιμετωπίζουμε συχνά το hacking με κάποια, αν όχι ακριβώς, "συμπάθεια" σίγουρα πάντως "ανοχή", προφανώς υποκινούμενοι από τις ιδέες που γέννησαν και διαμόρφωσαν το Δίκτυο στις πρώτες δεκαετίες της ζωής του -όσοι δεν καταλαβαίνουν για τι πράγμα μιλάω, μπορούν να ξεκινήσουν από το λήμμα της Wikipedia για το ηλεκτρονικό λεξικό "Jargon File" και από εκεί να περιπλανηθούν στα λήμματά του, ξεκινώντας από το λήμμα "hacker": αυτό που θα δουν δεν έχει καμία σχέση με αυτό που παρουσιάζεται σήμερα όποτε αναφέρεται η λέξη "hacker" (ίσως η περίπτωση των ακτιβιστών τύπου Anonymous να είναι το κοντινότερο αντίστοιχο).
Αυτό που παραβλέπουμε όμως, ενίοτε και εσκεμμένα, είναι ότι ειδικά την τελευταία δεκαετία, ένα μεγάλο μέρος του hacking που καταγράφεται στην ειδησεογραφία δεν έχει καμία σχέση με το "hacking ethic" του ΜΙΤ και του Jargon File, ούτε καν με την πολιτική δράση μεταφρασμένη στη γλώσσα των υπολογιστών και μεταφερμένη στο περιβάλλον τους: πρόκειται για απλή και ξεκάθαρη κατασκοπία, συχνά εκ μέρους κρατών εναντίον άλλων κρατών (όταν διακυβεύονται αμυντικά μυστικά) και ακόμα συχνότερα εκ μέρους εταιρειών εναντίον άλλων εταιρειών (σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις). Και προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό το hacking δεν έχει κανένα λόγο να απολαμβάνει της συμπάθειάς μας.
Αφορμή για τα παραπάνω ήταν ένα άρθρο σχετικά με ένα νομοσχέδιο που πρόκειται να κατεβάσει στο αμερικανικό κοινοβούλιο μια δικομματική ομάδα γερουσιαστών. Το νομοσχέδιο ονομάζεται "Deter Cyber Theft Act" και στοχεύει να περιορίσει ακριβώς αυτό το φαινόμενο* αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι τα δύο μεγάλα αμερικανικά κόμματα, καίτοι συχνά σε αντίθετες πλευρές του φράχτη σε θέματα που σχετίζονται με τον ψηφιακό κόσμο, στο συγκεκριμένο παρουσιάζουν ενιαίο μέτωπο. Προφανώς επειδή ακόμα και οι πιο φιλελεύθεροι Δημοκρατικοί, που συχνά δείχνουν ανοχή απέναντι στο "ηλεκτρονικό έγκλημα", συνειδητοποιούν επίσης ότι σε κάποιες περιπτώσεις η λέξη "έγκλημα" δεν μπαίνει σε εισαγωγικά.
Δεν είναι τυχαίο ότι το νομοσχέδιο που προτείνουν οι αμερικανοί νομοθέτες (και που σίγουρα πολύ σύντομα θα βρει μιμητές και στην Ευρώπη) προβλέπει οικονομικά μέτρα για την πάταξη του φαινομένου: απαγόρευση εισαγωγής προϊόντων που έχουν κατασκευαστεί με βάση κλεμμένες ευρεσιτεχνίες αμερικανικών ή ακόμα και απαγόρευσης προϊόντων από χώρες από τις οποίες συχνά ξεκινούν οι επιθέσεις -κάποιοι μπορεί να σκεφτούν εδώ ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν απεγνωσμένα να βάλουν εμπόδια στην προέλαση της Κίνας, όμως το βασικό επιχείρημα παραμένει. Το hacking είναι πλέον σε μεγάλο βαθμό επιχειρηματικό εργαλείο και σαν τέτοιο ξεφεύγει εντελώς από την όποια ηθική μπορεί να είχε πριν από 40 χρόνια.
Βεβαίως τα παραπάνω δεν αλλάζουν το γεγονός ότι ένα μέρος του hacking παραμένει ηθικό -η περίπτωση του Άαρον Σουάρτζ είναι ίσως η χαρακτηριστικότερη και πιο πρόσφατη. Και όταν πρόκειται για τέτοιες περιπτώσεις οφείλουμε να διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας απέναντι στις κρατικές και θεσμικές αρχές. Αν θέλουμε να υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη, καλούμαστε να προσδιορίσουμε σαφώς, μέσα μας και στους θεσμούς μας, τι είναι πραγματικά "σωστό" και τι είναι πραγματικά "λάθος". Και η έμφαση εδώ δεν πάει στο "σωστό" ή το "λάθος", αλλά στο "πραγματικά".
Σχόλια