Ω καιροί, ω (νέα) ήθη

Ω καιροί, ω (νέα) ήθη
O ιδρυτής της Uber και πλέον πρώην διευθύνων σύμβουλος, Τράβις Κάλανικ.

Ένα από τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν πολλούς όταν αρχίζουν να ασχολούνται με την πολιτική σκηνή της Ιαπωνίας είναι ο αριθμός πρωθυπουργών που έχουν περάσει από τη χώρα: 62 από την έναρξη του θεσμού το 1885 και 34 από την λήξη του Β’ ΠΠ, το 1945 –οι  τελευταίοι εξελέγησαν σε 55 διαφορετικές αναμετρήσεις, ήτοι περίπου, υπήρχε μια εκλογική αναμέτρηση κάθε ενάμιση χρόνο. Αυτό δε, συνέβαινε άλλοτε επειδή οι ίδιοι οι πρωθυπουργοί προκήρυσσαν έκτακτες εκλογές (για να εδραιώσουν καλύτερα τη θέση τους, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα) και άλλοτε και δη αρκετά συχνά, επειδή παραιτούνταν (αυτοβούλως ή επιβεβλημένα) λόγω εμπλοκής σε διάφορα σκάνδαλα, πολιτικά ή προσωπικά.

Αυτό που ξαφνιάζει είναι, βεβαίως, ο συνδυασμός της πολιτικής/κοοινωνικής ευθιξίας σε σχέση με το κορυφαίο πολιτικό αξίωμα της χώρας –το φαινόμενο γίνεται ακόμα πιο έντονο στα μάτια ανθρώπων που έχουν μεγαλώσει σε κοινωνίες στις οποίες η ευθιξία δεν είναι ακριβώς κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα: ακόμα και στην προτεσταντική Ευρώπη (και στο πνευματικό της τέκνο, τις ΗΠΑ) η απόφαση ενός πολιτικού ή άλλου προσώπου από κάποια υψηλή θέση, δεν είναι κάτι καθημερινό –απόδειξη ότι κάθε φορά που συμβαίνει, γίνεται είδηση.

Κάπως έτσι έγινε και αυτές τις μέρες με την παραίτηση του Τράβις Καλάνικ, του ανθρώπου που ταυτίστηκε με μια από τις πιο επιτυχημένες –προς το παρόν- και ανατρεπτικές (εντός ή εκτός εισαγωγικών: ο αναγνώστης μπορεί να αποφασίσει αν δέχεται τον χαρακτηρισμό) εταιρείες του “νέου Internet”, της Uber. Όπως γράψαμε εχθές, ο κ. Καλάνικ εγκατέλειψε τη θέση του CEO (αν και, όπως αναφέρουν οι “New York Times” παραμένει στο διοικητικό συμβούλιο της Uber) και η επίσημη εκδοχή όπως την εκφράζει ο ίδιος αλλά και το ΔΣ είναι ότι η κίνηση έγινε “για το καλό της εταιρείας”.

Λαμβάνοντας υπόψη όσα έγιναν στην Uber τον τελευταίο χρόνο, η επίσημη εκδοχή είναι πιθανότατα και η πραγματική: ο κ. Καλάνικ συνέβαλε (ή επέτρεψε να συμβεί “στη βάρδια του”) στη δημιουργία μιας εταιρικής κουλτούρας η οποία ήταν τοξική για την εταιρεία –κάποιος κυνικός θα έλεγε ότι είναι βασικά τοξική για τη δημόσια εικόνα της όμως προσωπικά έχω τις αμφιβολίες μου ότι είναι μόνο θέμα PR. Και η απομάκρυνσή του, μπορεί να είναι η αρχή για μια κάθαρση –της δημόσιας εικόνας της (για τους κυνικούς) ή της πραγματικής νοοτροπίας της (για όποιον συμμερίζεται τη δική μου άποψη!)

Οι αναγνώστες του “Deasy” θα έχουν καταλάβει ότι είμαι τύπος που προτιμάει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο συνεπώς δε θα εκπλαγούν με τον τρόπο που εκλαμβάνω την αποχώρηση του κ. Καλάνικ. Σαφώς δεν πιστεύω ότι η Σίλικον Βάλεϊ και η κοινωνία που την περιβάλλει είναι καθ’ οδόν προς τον εξϊαπωνισμό της, ούτε ότι στο εξής θα βλέπουμε τους CEO να πέφτουν σαν τις μύγες, θύματα στον βωμό της πολιτικής ορθότητας. Πιστεύω ωστόσο ότι η βιομηχανία τεχνολογίας φέρνει όντως ένα νέο ήθος στον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται το επιχειρείν και αυτό κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα αρχίσει να διαχέεται και προς την κοινωνία. Όλα τα πράγματα από κάπου πρέπει να αρχίσουν –γιατί όχι από ένα κείμενο σε ένα μπλογκ;

UBER,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home