Για μια νέα, παλιά δημοσιογραφία

Για μια νέα, παλιά δημοσιογραφία

Από μια πλευρά πλήττεται ο ρομαντισμός μας και όλες εκείνες οι ιδέες των “μάγων” του “Where Wizards Stay Up Late” (και των εκλαϊκευτών τους από το “Wired”) που ήθελαν την πληροφορία να θέλει να είναι ελεύθερη και οραματίζονταν έναν μορφωμένο χρήστη που δε θα ήταν εξαρτημένος από τα μεγάλα ΜΜΕ που στηρίζουν το και στηρίζονται από το σύστημα. Όμως από την άλλη επαληθεύεται η πραγματικότητα: ό,τι πληρώνεις παίρνεις –και αυτό δεν ισχύει μόνο στον καπιταλισμό, είναι νόμος του σύμπαντος.

Διαβάζω, λ.χ. στο προχθεσινό “Mashable” ότι πολά μεγάλα ΜΜΕ, τόσο “παραδοσιακά” (“New York Times”, ”Washington Post”, “Boston Globe”, CNN κ.α.) όσο και “νέα” (“Fusion/Gizmodo”, “BuzzFeed”, “Vice” κ.α.) έχουν αρχίσει να στήνουν παλαιού τύπου ερευνητικές ομάδες για ειδησεογραφικά θέματα που πάνε πέρα από τον αισθησιασμό (και τα πολλά και αντανακλαστικά “like”). Κατά τον Τζέισον Αμπρουτζέσε, συντάκτη του άρθρου (ο οποίος είναι κατά σπουδή δημοσιογράφος με θητεία στους “Financial Times”) για την τάση δεν ευθύνεται μόνο η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ και ο θόρυβος σχετικά με τις αληθινές και τις ψεύτικες ειδήσεις. Ευθύνεται και η συνειδητοποίηση ότι τέτοιου τύπου περιεχόμενο είναι κάτι για το οποίο το Μέσο μπορεί να χρεώσει και ο αποδέκτης μπορεί να πληρώσει.

Κάπου εδώ έρχεται η συνειδητοποίηση μιας –μάλλον νεαρής- “community organizer” που εκθέτει τον προβληματισμό της στο “Medium” σε ένα κείμενο που το σάιτ έκρινε αρκετά καλό ώστε να το προβάλει: το κριτήριο, λέει η συντάκτης, για να βρει κανείς καλή (ήτοι αξιόπιστη) πληροφόρηση, είναι η πληροφόρηση αυτή να είναι πληρωμένη. Διότι το περιεχόμενο το οποίο πληρώνεται, είναι περιεχόμενο που έχει πληρωθεί και άρα, πάει πέρα από τον σωρό των πραγμάτων που δημοσιεύονται καθημερινά μόνο και μόνο για να φέρουν κλικ.

Τα παραπάνω δεν είναι απλώς οι προβληματισμοί δύο Δικτυακών αρθρογράφων. Αντικατοπτρίζουν μια πραγματικότητα που όσο και αν συγκρούεται με τις ιδεοληψίες μας σχετικά με το Internet, παραμένει αμείλικτη και, παραδόξως σχεδόν όλοι τη θεωρούμε αυτονόητη για σχεδόν οτιδήποτε άλλο εκτός από την ενημέρωσή μας ονλάιν. Τι φταίει γι αυτό; Κατά την άποψή μου, κατά 50% η ιδεολογία η οποία συνόδευε το Δίκτυο στα πρώτα του χρόνια και κατά 50% η τηλεόραση η οποία μας πρόσφερε ενημέρωση χωρίς να μας ζητάει να την πληρώνουμε άμεσα. Λιγότερο από έναν αιώνα μετά, αξίζει να αναρωτηθεί κανείς μήπως τελικά δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα.

Μπορεί άραγε αυτή η πραγματικότητα να αλλάξει; Η νέα δημοσιογραφία την οποία επεσήμανε ο αρθρογράφος του “Mashable” ίσως να είναι μια αρχή προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως αμφιβάλω αν οι προσπάθειες αυτές θα πάνε αρκετά μακριά: η εμπειρία (όλων μας, νομίζω) έχει δείξει ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους και από τις οδυνηρές συνέπειες των λαθών αυτών. Ήτοι, μάλλον η πλειονότητα των ανθρώπων θα στραφεί στη σοβαρή δημοσιογραφία (στο Δίκτυο και εκτός αυτού) όταν οι δρόμοι στους οποίους την οδήγησε η άλλη δημοσιογραφία αποδειχθούν αδιέξοδοι και επιζήμιοι. Αρκεί η ζημιά να είναι αναστρέψιμη...

WEB,ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ,ΜΜΕ,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home