Δεν ξέρω αν το έχεις ποτέ παρατηρήσει, περιμένουμε τον νέο χρόνο πώς και τι, με προσδοκίες, με ελπίδες, με όνειρα, με σχέδια και όταν παλιώσει τον διαολοστέλνουμε, τον πετάμε σε έναν κάδο σκουπιδιών και ξαναψευτοκαλοσορίζουμε τον επόμενο νέο χρόνο για τον οποίο θα του επιφυλάξουμε πάλι την ίδια σκληρή μοίρα μετά την 365η ή 366η του μέρα.
Λες και κανείς μας έταξε πως ο νέος χρόνος θα'ναι σώνει και ντε φορτωμένος "με δώρα και χαρά". Ούτε συμβόλαιο μας υπέγραψε ούτε τίποτα. Οι στενοχώριες, οι αποτυχίες, τα λάθη δεν είναι για τους "άλλους", δεν ήρθε η ευτυχία να μας υπογράψει σύμβαση αορίστου χρόνου, ευτυχώς ούτε η δυστυχία, απλώς η δεύτερη είναι πιο βαριοκώλα (με το συμπάθιο) και μας φαίνεται πιο δύσκολη.
Και με αυτά τα εξόχως αμπελοφιλοσοφικά που φέρνει η συζήτηση με φίλους και η παρατήρηση των πραγμάτων που ζήσαμε και έζησαν οι άνθρωποι γύρω μας, θα περίμενες τώρα κάτι σε απολογισμό; Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου.
Το 2013 είχε καλές και κακές στιγμές. Στον ψηφιακό κόσμο που παρατηρούμε και ζούμε σε έναν μεγάλο βαθμό ισχύει το ίδιο. Μπορεί να μην καταφέραμε να γίνουμε οι καλύτεροι άνθρωποι που είχαμε ορκιστεί πως θα γινόμασταν στα τελευταία λεπτά του 2012 αλλά, όσο και να το κάνεις, ένα έστω βήμα πιο πέρα πήγαμε. Είχαμε κάτι πυροτεχνήματα να σκάνε κατά καιρούς, κάτι λακούβες στις οποίες στραβοπατήσαμε, το δίκιο μερίδιό μας, ίσως...
Εδώ κοτζαμάν Facebook πήγε και την πάτησε με εκείνο το Home και η Apple μουτζούρωσε τον τόπο με το iOS 7, η Microsoft δεν ξέρει τι να κάνει το Surface, η Samsung ψάχνει να κουρδίσει το ρολόι της, η NSA πήγε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Τι να κάνουμε και εμείς που δεν έχουμε ούτε R&D ούτε στρατούς επικοινωνιολόγων και marketing people, ούτε Κογκρέσα και Γερουσίες να μας κάνουνε πλάτες, αυτοσχεδιάζουμε. Μπορεί να τα πήγαμε και καλύτερα τηρουμένων των αναλογιών από τα εταιρικά και κρατικά μεγαθήρια, ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν δεν μετρήσεις τα πράγματα στις σωστές τους κλίμακες.
Εχεις ελπίδες για το 2014; Και εμείς, αλλά προσπαθούμε να τις ξεχάσουμε. Εχει γεμίσει και ο σκουπιδοτενεκές από στυμμένα χρόνια, δεν χωράει άλλους. Καλώς να'ρθει το '14, καλώς να'μαστε εδώ όταν θα φεύγει και αυτός με τη σειρά του. Χωρίς βλαστήμιες, κατάρες και πετροβολήματα. Κανένας χρόνος δεν τ'αξίζει και κανένας χρόνος δεν εκτοξεύεται για να χρειάζεται υποδοχή μετ' αντίστροφης μέτρησης.
Προχωράμε...
Σχόλια