Το κλείσιμο του Gamato έγινε γνωστό με τυμπανοκρουσίες. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος αναφέρει πως το site είχε 930.000 προβολές ανά ημέρα και πως τα διαφυγόντα έσοδα για τους δημιουργούς και το Δημόσιο υπολογίζονται σε 700 εκατ. ευρώ.
Είναι εύκολο να μιλάς με αριθμούς, αφού είμαστε εκπαιδευμένοι από τα πρώτα μας χρόνια να ποσοτικοποιούμε τα πάντα, αλλά η πονηριά βρίσκεται μέσα στις διατυπώσεις. Οι 930.000 προβολές δεν σημαίνουν 930.000 χρήστες, αυτό θα το διαβεβαιώσει οποιοσδήποτε έχει κάτι αναρτημένο online. Όσο για τα 700 εκατ. ευρώ, πολύ ψηλά τον ανέβασαν τον λογαριασμό οι αξιωματικοί της ΔΗΕ, αλλά μπορεί να είναι και η ιδέα μας.
Κοίτα τώρα τι συμβαίνει. Το Gamato δεν φιλοξενούσε το υλικό για το οποίο συνελήφθη ο διαχειριστής του. Με τα λόγια της ΔΗΕ: "έδινε την δυνατότητα στους χρήστες της, να παρακολουθήσουν κινηματογραφικές ταινίες, κυρίως τελευταίας κυκλοφορίας, σε πραγματικό χρόνο και απευθείας μετάδοση (video streaming), μέσω ανακατεύθυνσης σε υπηρεσίες φιλοξενίας περιεχομένου (Hosting Sites), παράνομα και χωρίς να καταβάλλονται τα σχετικά δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας".
Μάλιστα. Δηλαδή το Gamato "έδειχνε" προς ένα σημείο όπου έβλεπες την ταινία. Το κατά πόσο αυτό συνιστά παραβίαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας ή όχι, θα το πουν τα δικαστήρια.
Αλλά το Gamato είναι το δέντρο. Το δάσος είναι αυτό το παράξενο καθεστώς που ορίζει την ιδιοκτησία στα πνευματικά έργα. Ενώ, δηλαδή, μπορείς να αγοράσεις μια καρέκλα, ένα κουτάλι, ένα αυτοκίνητο ή ένα αεροπλάνο και να τα κάνεις ό,τι θέλεις, δεν ισχύει το ίδιο με τις ταινίες, τα βιβλία, τα τραγούδια. Εκει, ουσιαστικά, νοικιάζεις το έργο, υποτίθεται για να ανταμείψεις τον δημιουργό που τόσο κόπιασε. Τώρα, γιατί εγώ ας πούμε που γράφω αυτές τις αράδες θεωρούμαι καλύτερος από έναν μάστορα που φτιάχνει καρέκλες ή έναν άλλο μάστορα που σχεδιάζει τα φτερά ενός αεροπλάνου, να πάτε να ρωτήσετε τους νομοθέτες και τους συμβούλους τους.
Σκέψου, τώρα, πως για να διαβάσεις αυτές εδώ τις γραμμές από τον υπολογιστή σου έχεις πληρώσει ένα ποσό που πηγαίνει, γενικώς και αορίστως, στους δημιουργούς πνευματικών έργων. Το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά που αγοράζεις χαρτί Α4 για τον εκτυπωτή σου. Ορίστε, νόμος 2121/1993 άρθρο 18, παράγραφος 3. Όχι, αυτός που σχεδίασε το wi-fi κύκλωμα της συσκευής σου δεν εισπράττει κάτι από τη συνδρομή που πληρώνεις για να βγεις στο Internet. Αδικία ε;
Όσο υπάρχει αυτό το σύστημα θα υπάρχουν Gamato και Gamata και όσο θα εθελοτυφλούν οι νομοθέτες τόσο οι πειρατές θα αρμενίζουν. Φυσικά κάποιοι θα συλληφθούν, άλλοι θα τα παρατήσουν. Αλλά οι πειρατές δεν θα πάψουν να υπάρχουν και τα "λάφυρα" θα φτάνουν σε όλους. Μέχρι να αλλάξουν οι νόμοι, μέχρι να αναπτυχθεί ένα νέο οικο-νομικό μοντέλο. Θα πεις πως αυτά δεν γίνονται. Ε, καλά, τα ίδια μας έλεγαν για το open source πως είναι θνησιγενές και πως είναι πρόχειρη λύση έκτακτης ανάγκης και τώρα όλες οι εταιρείες δημοσιεύουν αγγελίες για Linux administrators. Ακούς εκεί, "δεν γίνεται"....
Σχόλια