O Seth Godin το περιγράφει πολύ εύστοχα: “Δύο γενιές πίσω δεν υπήρχε ανεργία, γιατί τίποτε δεν άλλαζε στην παραγωγική αλυσίδα. Παλαιότερα, πριν τη βιομηχανική περίοδο, η σκέψη και μόνο ότι θα άφηνες την οικόσιτη οικονομία και θα πας να εργαστείς σε ένα εργοστάσιο ή σε ένα γραφείο ακουγόταν τρελή. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι η βιομηχανική περίοδος τελείωσε και πρέπει πάλι να αλλάξουμε!”
Οι αλήθειες που γνωρίζαμε για την εργασιακή ζωή, υπόκεινται σε δραματικές αλλαγές. Οι αλλαγές καθοδηγούνται από ισχυρές τάσεις, όπως η αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση, που μετατρέπει την επαγγελματική ζωή σε παγκόσμια “αρένα” με εικονικές ομάδες από κάθε οργάνωση και τοποθεσία. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας γίνονται κοινωνικά και ολοένα μειώνονται τα όρια μεταξύ του τι χρησιμοποιείται ως ιδιωτικό ή ως δημόσιο. Αλλη ισχυρή τάση είναι η ανοιχτή καινοτομία που αποφέρει τη συμμετοχή του ‘πλήθους’ σε διαβουλεύσεις, συνεταιρισμούς, δημόσια αιτήματα, συνεταιριστικά μοντέλα. Αυτό ξεθωριάζει τα πραγματικά σύνορα των επιχειρήσεων. Οποιος ακόμη σκέφτεται την επιχείρησή του τοπικά, είναι σε προβληματική θέση. Η ψηφιοποίηση και η πρόσβαση σε ανοιχτό περιεχόμενο σε πληροφορίες εξισώνει τα όρια του ποιός είναι έξυπνος και ποιός μορφωμένος. Βλέπετε, αλλάζουν οι ορισμοί που είχαμε! Αρχίζουμε να βλέπουμε ότι το ‘being connected’ δημιουργεί ασαφή όρια μεταξύ εργασίας και ιδιωτικής ζωής και αλλάζει την κρατούσα αντίληψη για την εργασία, που ήταν σταθερά δεμένη με ένα γραφείο, σε ένα μέρος, για ένα προορισμό και ένα θεματικό αντικείμενο μόνο.
Η σύνδεση με το παγκόσμιο δίκτυο επικοινωνίας άρει τους περιορισμούς σχετικά με το χρόνο (τις διαφορές μεταξύ χωρών) και τον τόπο που βρίσκεσαι. Δίνει δικαίωμα σε όλους τους ανθρώπους να μάθουν, να παράγουν και να διανέμουν τις ιδέες τους με παγκόσμια εμβέλεια. Αρα, η εργασιακή ζωή που ήταν και θα είναι ένας θεμελιώδης τρόπος για τη δημιουργία και τη διανομή αξίας θα αλλάξει. Πως λέτε να είναι σε 10 χρόνια από τώρα;
Η οικονομία των ιδεών. Οργανισμοί και επιχειρήσεις άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι από εδώ και μπρός η δημιουργικότητα θα είναι το καύσιμο της καινοτομίας, αλλάζοντας τις δομές της επιχείρησης, σκεφτόμενοι συνεχώς νέες λύσεις και προϊοντα, πετώντας μακριά τη στασιμότητα και τη συνήθεια. Αυτό φέρνει νέες απαιτήσεις στο πως λειτουργούν οι εταιρίες, στο πως δημιουργούν δίκτυα συνεργατών, πως οργανώνουν τη δουλειά τους και που δίνουν έμφαση (συνεχής αναγέννηση). Τα δίκτυα συν-δημιουργίας των μεγάλων πολυεθνικών δείχνουν ότι μεγαλύτερη αξία δίνεται πια στη νέα ιδέα -που δεν ήρθε ποτέ από “μέσα”- παρά στη διατήρηση της ρουτίνας.
Νέος τύπος χώρων εργασίας. Νέες συμπεριφορές, νέες ειδικότητες, νέες τεχνολογίες, νέες αγορές ...όλα αλλάζουν το παραδοσιακό χώρο της εργασίας. Από κριτήριο το να χτυπάς κάρτα (ως απόδειξη προσφοράς και αυτοσκοπό), το κριτήριο είναι πια που κάνουμε δουλειές. Εκεί είναι το γραφείο, ή σε ένα ξενοδοχείο, σε ένα ενοικιαζόμενο office. Οι εργαζόμενοι και συνεργάτες είναι όλοι ‘on-the-go’ και για αυτό το γεγονός απαιτείται ευελιξία οργάνωσης των χώρων εργασίας για κάθε είδος και μέγεθος εταιρίας, εισαγωγή e-working μοντέλων, πλήρη πρόσβαση στα εργαλεία επικοινωνίας και όλα αυτά ενταγμένα στο σχέδιο ανάπτυξης της επιχείρησης. Αρκεί μια ευρυζωνική σύνδεση, η χρήση του cloud και το μόνο που μένει, είναι να είσαι έξω και να χτίζεις το business σου.
Δεν θα λύνονται όλα μόνο με το μισθό... Εκτος από το μισθό, τα άλλα οφέλη, και τον τίτλο στην επαγγελματική κάρτα οι εργαζόμενοι θα ασχοληθούν και με άλλα πράγματα: κοινωνικός εθελοντισμός, προγράμματα κοινωνικής ευθύνης (είναι και αυτά χρόνος εργασίας), επειδή προς τα εκεί θα γίνουν πραγματικά πιο ενεργές οι εταιρίες (όχι ένα banner, ένα Μέγαρο, ένα βραβείο και τελειώσαμε...). Αυτά είναι αιτήματα που βρίσκονται και στην ‘ατζέντα’ των νέων εργαζομένων και αναζητούν τέτοιες εταιρίες. Ο μισθός μέχρι σήμερα εξίσωνε τον καλό και τον κακό υπάλληλο. Τώρα πια, επειδή το ‘value creation’ με αποτελέσματα είναι ζητούμενο για επιχειρηματίες και εργαζόμενους, θα δούμε πιο καινοτομικά μοντέλα ανταμοιβής (π.χ. πρόγραμμα διανομής μετοχών) και στις Ελληνικές επιχειρήσεις, διαχέοντας το ρίσκο και ενώνοντας δυνάμεις. Τέλος οι ευέλικτες ώρες εργασίας από κοινωνικό ζητούμενο, θα επηρεάσουν και την ανταμοιβή των στελεχών, εφόσον η ισορροπία εργασιακής και προσωπικής ζωής είναι ζητούμενό τους και τα efficiencies των επιχειρήσεων ένα συνεχές πρόγραμμα. Οπως βλέπετε, γίνεται πιο σύνθετο το πράγμα, από το πόσα θα πάρω.
Αυτά δεν είναι ένα μακρινό, θεωρητικό μέλλον. Είναι παγκόσμιες τάσεις μετρημένες που με τον ένα ή άλλο τροπο θα επηρεάσουν και τη δική μας επιχειρηματική ζωή. Αν αυτό γίνει μέσα από τα χέρια σωστών επιχειρηματιών και σωστών εργαζομένων, το αποτέλεσμα θα είναι θετικό...όπως άλλωστε πάντα οι άνθρωποι έκαναν τη διαφορά από το χάος.
Stay tuned,
Τάσος
Σχόλια