Καλή σου μέρα χρεωκοπημένη αναγνώστρια και μπατίρη αναγνώστη μου. Το πλήρωμα του χρόνου περνούσε από το μαγευτικό Φάληρο χτες το βράδυ, και μου χτύπησε την πόρτα. Όπως καταλαβαίνεις, γκρίνιαζε, γιατί λέει έχω καιρό να γράψω... Έτσι, και εγώ αποφάσισα να ικανοποιήσω την ματαιόδοξη απαίτηση του.
Τα θέματα δεκάδες, που θα μπορούσα να αναπτύξω, αλλά αποφάσισα να καταπιαστώ με το κεντρικότερο των ημερών. Την οικονομία και την κρίση που ζούμε.
Δηλώνω, καταρχήν και κατ’ αρχάς, ότι δεν έχω καμία σχέση από οικονομικά, αλλά βλέποντας κάθε δημοσιογράφο, κάθε πανεπιστήμονα, κάθε ειδικό ή άσχετο με την οικονομία να μιλάει για αυτή, σκέφτηκα ‘Γιατί όχι και εσύ, λεβέντη μου.. Πως θα ανέβεις στην κλίμακα;’
Το καλοκαίρι, λοιπόν, μου δώθηκε η ευκαιρία να διαβάσω πολλά πράγματα για όλη αυτήν την κρίση. Από όλες τις πλευρές. Διάβασα οικονομικές απόψεις από Ελλάδα και από εξωτερικό, είδα ντοκιμαντέρια και ταινίες με θέμα την κρίση, άκουσα podcasts και εκπομπές για ότι συμβαίνει παγκοσμίως, και πιστεύω ότι, για μια ακόμα φορά, ολοκληρώθηκα σαν άνθρωπος. Ένας Δοκησίσοφος, βήματα πριν γίνει Φωτεινός Παντογνώστης.
Επίσης, και ως γνωστόν, λατρεύω τις θεωρίες συνομωσίας. Ξέρεις αυτά, που κάποιος λέει την αλήθεια όπως είναι, και αμέσως όλοι πέφτουν να τον βγάλουν τρελό.. Ή, κάπως έτσι τέλος πάντων.
Σε αυτές, λοιπόν τις θεωρίες συνομωσίας, εμφάνιζονται συνήθως κάνα-δυο πρωταγωνιστές του θέματος/θεωρίας, και μιλούν από μέσα. Λένε τα πράγματα με το όνομα τους. Δώστες δηλαδή, σπιούνοι, ή whistleblowers, που τους λένε ‘οι έξω’, για να μην γίνονται τόσο κακοί, όσο εμείς. Λένε πως το έστησαν ή πως στήθηκε το κόλπο, αποκαλύπτουν λεπτομέρειες και ονόματα, που έχουν ενδιαφέρον, και τις πιο πολλές φορές, κλαίγονται στο τέλος, για το πως την πάτησαν. Παρόλα αυτά, έχουν προλάβει τα Fox και οι Daily Mails του κόσμου, να τους διαψεύσουν και να τους διαπομπεύσουν.
Επειδή η τηλεόραση, αυτές τις μέρες, δεν έχει τίποτα που να μπορείς να του κολλήσεις το επίθετο ‘ποιοτικό’ μπροστά, θα σου παραθέσω 3 ταινιάκια, που σου προτείνω να κατεβάσεις να βρεις σε κάποιο video club (ας είμαστε κοινωνικά ευαίσθητοι!). Παραδόξως, δείχνουν να έχουν μια χρονική αλληλουχία μεταξύ τους. Οπότε, όταν θα τελειώνει το ένα, θα ξεκινάς το άλλο, και θα μπαίνεις και εσύ πιο σωστά στο ‘παιχνίδι’, για να καταλαβαίνεις τι παίζεται.
Μια καλή σκέψη είναι να μαζέψεις φίλους και φίλες, και να περάσετε όλοι μαζί, ένα βράδυ.. πολύ οικονομικά! :-)
Το πρώτο ντοκιμαντέρι λοιπόν, λέγεται Inside Job, και πιστεύω ότι μάλλον το έχεις δει, γιατί είναι αρκετά δημοφιλές. Στο Inside Job, γίνεται μια προσπάθεια να αναλυθεί πως φτάσαμε στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Από την φούσκα της Ισλανδίας, τις διάφορες νομολογίες της Αμερικής που απελευθέρωσαν τον έλεγχο στα χρηματικά παράγωγα, κτλ.
To δεύτερο ονομάζεται Breaking the Bank, και έρχεται να ακολουθήσει χρονικά το Inside Job. Στο Breaking the Bank, περιγράφεται η δραματική κατάσταση που έζησε η Αμερικάνικη κυβέρνηση, στην προσπάθεια της να σώσει το οικονομικό σύστημα που είχε αρχίσει να γκρεμίζεται μετά την πτώχευση της Lemnan Brothers, αλλά και το πόσο εύκολα μπορούν να καταστρέψουν καριέρες. Όλα αυτά, σκιαγραφόντας 2-3 προφίλ τραπεζιτών.
Στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, είναι εντυπωσιακή η παρέλαση των ονομάτων που μιλάνε και σχολιάζουν, όπως επίσης και η κυνικότητα (μερικές φορές), κάποιων μεγαλοτραπεζιτών.
Τέλος, το αγαπημένο μου λέγεται Too Big to fail, και είναι μια μικρή ‘τηλεοπτική’ αναπαράσταση των γεγονότων, του δεύτερου ντοκιμαντέρ. Και έχει πολύ Creedence Clearwater Revival μέσα, οπότε καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για ροκ καταστάσεις!
Το casting είναι πραγματικά εντυπωσιακό, έχει πολλές σκηνές μαύρου χιούμορ (γιατί κάθε χιούμορ για τις τράπεζες είναι μαύρο) αλλά το κερασάκι στην τούρτα, είναι οι τίτλοι τέλους... όπου παρουσιάζεται η σκληρή πραγματικότητα... Μια πραγματικότητα που γίνεται ακόμα πιο κυνική, όταν έχεις δει αυτά τα τρία ντοκιμαντέρ.
(Σημείωση: Την ώρα που έγραφα όλα αυτά, διάβασα και ένα άρθρο του Γιάννη Βαρουφάκη, στο Protagon, που κάνει αναφορά σε μερικά από τα γεγονότα. Έχει πλάκα, ο τρόπος που κάποιος αντιλαμβάνεται το συγκεκριμένο άρθρο, αν πρώτα έχει δει τα ντοκιμαντεράκια που ανέφερα). :-)
Δεν έχω να γράψω κάτι άλλο, γιατί δεν θέλω να καώ στο ζέσταμα, αν και πραγματικά με τσιγκλάνε οι τρεις παλιόγεροι που κάνουν το Deasy Podcast, με αυτά που λένε ώρες-ώρες. Αλλά, που θα μου πάνε. Εδώ είμαστε..
Προς το παρόν, σε χαιρετώ αναγνώστια και αναγνώστη, και θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα.
Εγγυημένο!
Υ.γ.1 Όποιος έχει καλό ντοκιμαντέρ να συνεισφέρει .. στα comments, please!
Υ.γ.2 Επειδή, δεν χρησιμοποιώ αυτήν την στήλη, για να διαφημίζω τα επαγγελματικά μου, δεν θα πω το κόλπο που έχω φτιάξει για να λαδώνω τον κόσμο. Υπόσχομαι όμως, να μου πάρω μια συνέντευξη, και να την πετάξω στην στήλη Face2Face! :-)
Υ.γ.3 Και μιας και είπα Face2Face… Θα περίμενα να είχαμε πάρει ήδη συνέντευξη από τον εκτελεστικό διευθυντή της Newtons. Τι το έχουμε το βύσμα;
Y.γ.4 Το καλοκαίρι πέρασε, οπότε αν διαφημίσω κάτι καλοκαιρινό, δικαιολογούμαι. Το Experience Greece είναι ένα project με πάρα πολύ υλικό. Πάρα πολύ όμως. Και θα τον βρει τον δρόμο του, γιατί από πίσω, είναι ο Ντρενογιάννης, που είναι η Wikipedia του ταξιδιωτικού ρεπορτάζ. Και γιατί ρίξαμε επικές μάσες μαζί στα Λέβιθα, στην μέση του πελάγους, και αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος επιτυχίας! :-)
Σχόλια